White Island

Maandag 19 november 2012
Net als gisteren weer netjes vroeg opgestaan en om 8 uur het verlossende telefoontje! It gjit oan!!! De excursie naar het vulkaaneiland White Island bedoelen we dan! Meteen na het telefoontje weggescheurd want we moesten om 9.15 uur in Whakatane zijn (en de route kostte volgens Google 3 minuten minder maar we moesten nog even pinnen). Ondanks een stoplicht vanwege een ingestorte wand die op 1 weghelft lag en een gekantelde auto langs de weg ging de reis voorspoedig. Een bank gevonden met pinautomaat in Whakatane en parking voor de deur bij Pee Jay, de touroperator. We konden instappen in een snel uitziend geel bootje, de puntje puntje Cat genaamd. Er zaten al heel wat mensen waaronder een paar Fransen, Engelsen, Nederlanders, Denen en waarschijnlijk een paar Belgen. Naast ons zat een Oostenrijks meisje Jaqueline (bleek later nadat ik maar eens een praatje was gaan maken). Haar contract op haar werk was afgelopen en nu was ze 2 maanden op reis met een bus, de Intercity. Ze was verder niet heel spraakzaam maar vond het wel gezellig. Ook 2 Nederlanders die 5 weken reisden met een camper. Zij wilde elke dag douchen, hij vond 1x per week op een camping staan wel genoeg en zij sliep inmiddels op een luchtbedje want het bed in de camper was niet zo lekker. Maar ze hadden het naar de zin!
Uiteindelijk pas na half 10 vertrokken omdat we op andere mensen moesten wachten… Skipper Paul, reisleidster Emily en nog een gids Jamie namen ons mee naar White Island, ruim een uur varen over 48 kilometer. Wij zaten op de Cat omdat de grote boot al eerder was vetrokken. De wind op de grote oceaan viel mee en we hadden weer een gelukje. Er waren Orca’s gespot vlakbij de kust en toevallig kwamen ook wij net langs. Drie zwart-witte Orca’s, ook wel Zwaardwalvissen genoemd, die meerdere malen een half maantje boven water kwamen en weer naar beneden doken. Echt prachtig om te zien! Tijdens het foto’s maken zijn toeristen ineens niet meer zo aardig, als de Orca’s bovenkwamen begon men te dringen om vooraan te staan, ook niet zo gek dat het niet past met 20 man op het voordek. Na een kwartiertje kijken voeren we weer verder en zagen we White Island steeds dichterbij komen. De actiefste vulkaan van Nieuw Zeeland en er kwam heel wat rook uit! De rotswanden hadden allerlei mooie kleuren en er groeide zelfs een bos! Dit eiland is ook weer ontdekt door kapitein James Cook. We gingen voor de kust liggen en met een rubberbootje werden we naar de kant gebracht waar we over een heel oud ijzeren steigertje over de rotsen het vaste vulkaanland bereikten. De eerste groep zagen we in de verte wandelen. We kregen allemaal een gele helm en een gasmasker.
De wandeling over het eiland duurde anderhalf uur en op ca. 10 plekken vertelde onze gids Emily wat over de historie en waar we precies naar keken. Enorme rokende fumerolen,(stoomgaten) veel zwaveldampen overal en zo liepen we langzaam naar de kraterrand. Het gasmasker was echt wel nodig want plaatselijk waren ze te heftig om nog normaal te kunnen ademen. Het irriteerde de luchtwegen en overal ineens hoestende mensen op zoek naar hun maskertje. In de krater zelf rookte het enorm en we voelden ons erg nietig tussen deze grote en warme krachten van moeder natuur. In augustus was er nog flinke activiteit geweest waarbij de rotsblokken ed. zo’n 150 meter de lucht in vlogen. In het gebied ook veel kleine kraters waarbij je de gelaagdheid heel goed kon zien: elke uitbarsting zorgt voor een nieuw laagje bovenop de oude. We meerdere stroompjes melkwit water die elk een andere temperatuur hadden. We mochten even voelen en zelfs even proeven. Heel erg ijzerrijk water. Uiteindelijk kwamen we bij de resten van de oude zwavelfabriek die men in de jaren 20 gebouwd had om zwavel te winnen. Door een eruptie zijn er 10 man omgekomen en is de fabriek nooit weer tot leven gewekt. De restanten bestonden uit houten balken, betonconstructies en ijzeren onderdelen zoals trommels, radarwerken en gereedschap. Het ijzer was enorm aan het corroderen, dat gaat daar in de zurige condities veel sneller. Ook de kleding, schoenen en rugzakken van de gidsen die er regelmatig komen schijnen hard te verkleuren en snel te verslijten. Wij hoefden ons geen zorgen te maken. Daarna weer terug op de boot en daar kregen we allemaal een lunch, heel lekker! Ook nog langs enkele koloniën van Jan van Genten maar de zeehonden waren vandaag niet thuis.
Na ons heftige avontuur (de kers op de taart en zoals een mevrouwtje zei “the icing on the cake”) bezochten we het standje Whakatane nog even. Zonder echt op zoek te zijn kwamen we voor onszelf het perfecte kadootje tegen: een prachtig houtsnijwerkje van Nieuw Zeelands rimu-hout in de vorm van Nieuw Zeeland als land. Helemaal tevreden zijn we weer teruggereden waarna we nog maar een keer makkelijk hebben gegeten vlakbij ons huisje.
Thuis nog even inpakken want morgen vliegen we alweer! En nog even de laatste ananas opeten want die mag niet mee naar huis….