Kaikoura en Whale Watch

Woensdag 31 oktober 2012
Vanochtend een iets tragere start want dit keer was Alies een beetje niet lekker. Hoofdpijn en misselijk en warm/koud, net als Martijn in Auckland. Even rustig aan gedaan en om 13.15 uur toch mee met de Whale Watch. De Whale Watch garandeert 95% kans op het zien van een walvis, de Sperm Whale en in het Nederlands de Potvis. In zijn voorhoofd zit een enorm gat gevuld met een soort wittige olie (vandaar de Engelse benaming omdat men vroeger dacht dat het zijn voortplantingsorgaan was…). Deze olie dient voor echo/sonar doeleinden en deze beesten leven hier in de Grand Canyon maar dan onderwater. Wel 1500 meter diep zijn de ondergrondse canyons, die er niet veel op de wereld zijn. We werden met een bus naar de South Bay gebracht en mochten daar instappen in één van de vijf snelle Whale Watch boten. Ineens allemaal Nederlanders om ons heen! Full speed de zee op waar behoorlijk wat mist hing terwijl het aan land zonnig was en over de 20 graden. Het bootritje was verre van rustig en sommige mensen hebben een demonstratie gegeven van waarvoor die witte zakjes waren in je stoel…. Wij hadden niet echt last en Alies gelukkig ook niet meer! Men kreeg een oproep door van een andere boot die een half uur eerder was vertrokken en het was meteen raak! Daar lag de enorme walvis lekker te dobberen en af en toe wat water te sproeien. Uiteindelijk maakte hij aanstalten en bijna op commando van onze gids dook hij met de mooie staartbeweging de zee in. Ze komen dan na ca 45 minuten weer boven. Daarna nog rondgevaren, heel veel vogels gezien waaronder de Royal Albatros. Af en toe ging de kapitein van de boot buiten staan en luisterde met een soort sonarapparaat in het water naar de mogelijke verblijfplaats van de walvis. Na een poosje is het hem gelukt en zagen we dezelfde walvis (Tiaki) nog een keer. Dit keer nog mooiere foto’s van de staart! Daarna door de woelige baren weer naar de haven gevaren. Heftig boottochtje!
Kaikoura is oa bekend om zijn peninsula/schiereiland en daar kan mooi gewandeld worden. Vanaf de parkeerplaats zijn we een stuk geklommen om bovenlangs te lopen. Hele mooie uitzichten van de met sneeuw bedekte bergen, de kust, de zee en nog meer zeehonden. Halverwege een pad naar beneden om vervolgens langs de zee weer terug te lopen. Een strand vol witte stenen en limestoneformaties. Veel dood hout en zelfs een stukje koraal gevonden (tenminste daar leek het verdacht veel op). Onderweg langs broedplaatsen van een grote meeuwenkolonie. Toen we bijna de parkeerplaats naderden bleek het hoog water te worden en konden we met moeite langs de rotsen langs het water komen. Uiteindelijk was het eigenlijk te gevaarlijk en besloten we terug te gaan. Maar ja, helemaal terug was ook geen optie dus besloten we de steile cliff maar te proberen. Via het struikgewas waar we ons aan konden vasthouden, zijn we heel langzaam naar boven geklauterd. Echt heel leuk was het niet en veel te spannend want de weg naar beneden was gauw gemaakt. Maar we hebben het gered! Achteraf zagen we dat er onderlangs een bord had gestaan met een waarschuwing voor hoog water maar bovenlangs naar beneden dus niet! En wij Nederlanders zijn natuurlijk gewend dat er elke paar meter een waarschuwingsbord staat…. Wat was het fijn om weer bij de auto te zijn!
Boodschapje gedaan en heel verantwoord een broodje bij de Subway gegeten (het enige wat er was behalve heel veel vistenten met kreeft (crayfish)). Bij Top 10 nog even gekletst met ons mevrouwtje Jill waar de vanochtend ook al waren om de 2 volgende Top 10 parken te boeken en om tips in te winnen etc. De mensen zijn echt zo aardig en Jill was helemaal speciaal! Daarna vroeg naar bedje om goed uitgerust aan een lange etappe te beginnen: van Kaikoura naar Dunedin, 7 uur netto rijtijd voor 536 km. Onderweg gaan we kijken bij de Mouraki Boulders, enorme ronde stenen bij zee. We zijn benieuwd!